limfocytowe zapalenie jelita grubego forum

Nie ma również skutecznego leczenia, a pacjenci szukający pomocy często odwiedzają liczne gabinety specjalistyczne. Leczenie dodatkowo utrudnia fakt, że z fibromialgią lubią współistnieć choroby o podłożu autoimmunologicznym, jak zesztywniające zapalenie stawów krzyżowo- biodrowych, toczeń trzewny, łuszczyca czy reumatoidalne 1) piorunujące zapalenie jelita grubego i ostre rozdęcie okrężnicy (megacolon toxicum) → rozdz. 4.7. 2) niedrożność porażenna. 3) przedziurawienie okrężnicy i zapalenie otrzewnej. 4) obrzęki z powodu hipoalbuminemii spowodowanej jelitową ucieczką białka. 5) wstrząs. Zapobieganiepoczątek strony. Metody swoiste. 1. Szczepienie KZJG kolagenowe zapalenie jelita grubego LZJG limfocytowe zapalenie jelita grubego MES mesalazyna MMX ang. multi-matrix system - system wielomacierzowy MZ Minister Zdrowia MZJ mikroskopowe zapalenie jelit MZJG mikroskopowe zapalenie jelita grubego n/d nie dotyczy NFZ Narodowy Fundusz Zdrowia PLN polski złoty RSS ang. 2. Przyczyny zespołu jelita drażliwego. Pomimo nieustannych badań pierwotna przyczyna zespołu jelita drażliwego nie jest znana. Ogromną rolę w rozwoju choroby mogą odgrywać zaburzenia funkcji motorycznej jelit, zaburzenia funkcjonowania połączeń pomiędzy mózgiem a jelitami, nadwrażliwość oraz przebycie infekcji bakteryjnej lub wirusowej przewodu pokarmowego. Opublikowano 4 Lutego 2013. Witam, mam 19 lat, od 3 wiem że jestem chora na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa), przyjmuję lek Salofalk 500. Trzy tygodnie temu straciłam przytomność, wcześniej bolał mnie brzuch, głowa i drętwiały mi ręce. Od tego czasu mam zawroty głowy, nudności, bóle głowy (które są Ou Rencontrer Des Hommes Riches A Montreal. Pytanie nadesłane do redakcji Moja dziewczyna ma mikroskopowe zapalenie jelita i bardzo się denerwujemy. Czy jest to poważna choroba i w jaki sposób ją się leczy? Odpowiedziała dr n. med. Anna Mokrowiecka specjalista chorób wewnętrznych specjalista gastroenterolog Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi Brakuje informacji, jaki typ mikroskopowego zapalenia jelita grubego został rozpoznany. Wyodrębnione są dwie główne jego postacie - kolagenowe i limfocytowe zapalenie jelit. Nie wiemy także, jak bardzo nasilone są objawy - głównie na podstawie obrazu klinicznego i odpowiedzi na leczenie można ocenić ciężkość choroby. Jest to rzadka jednostka chorobowa, charakteryzująca się występowaniem przewlekłych biegunek bez domieszki krwi, z obecnością typowych zmian w błonie śluzowej jelita grubego obserwowanych w badaniu histopatologicznym. W kolagenowym zapaleniu główną zmianą jest pogrubienie warstwy kolagenu pod nabłonkiem, a w limfocytowym - podwyższenie liczby limfocytów śródnabłonkowych. Wyniki badań endoskopowych i obrazowych zwykle są prawidłowe. Zapalenia te są częstsze u osób starszych po 65. rż. Stwierdzono współwystępowanie z różnymi chorobami autoimmunologicznymi (celiakia, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto, zespół Sjögrena, cukrzyca). Dlatego uważa się, że wystąpieniu choroby może sprzyjać predyspozycja genetyczna, a także przebyte zakażenia jelitowe czy stosowanie niektórych leków. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwbiegunkowych (loperamid), pochodnych kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna). W cięższych przypadkach pomocne są steroidy (budezonid), a w razie oporności - leki immunosupresyjne (azatiopryna lub 6-merakptopuryna). Stosowane bywały z gorszym efektem cholestyramina i preparaty bizmutu (trudno dostępne w Polsce). Zapalenie jelita grubego to obszerne zagadnienie, w którym mieści się kilka różnych jednostek chorobowych o odmiennych mechanizmach powstawania. Mimo tej różnorodności dolegliwości, jakie one wywołują, są w wielu przypadkach podobne. Warto dowiedzieć się, kiedy mówimy o zapaleniu jelita grubego oraz jakie są przyczyny, objawy i metody leczenia tego stanu. Spis treściZapalenie jelita grubego - przyczynyZapalenie jelita grubego - objawyZapalenie jelita grubego - przebiegZapalenie jelita grubego - rodzajeWrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa)Choroba Leśniowskiego i CrohnaNiedokrwienne zapalenie jelita grubegoMikroskopowe zapalenie jelita grubegoInfekcyjne zapalenia jelita grubegoRzekomobłoniaste zapalenie jelitZapalenie jelita grubego - profilaktykaZapalenie jelita grubego - leczenie Zapalenie jelita grubego jest obszernym terminem określającym patologiczny proces tego narządu, a nie jego przyczynę. Mogą więc one mieć podłoże zarówno infekcyjne, autoimmunologiczne, a w niektórych przypadkach ich przyczyna nie jest znana, co dodatkowo utrudnia postawienie właściwego rozpoznania. Leczenie jest specyficzne dla każdego z typów zapalenia – od leków hamujących reakcję odpornościową do antybiotyków, dlatego tak istotne jest postawienie właściwej diagnozy. Czy badania gastrologiczne są bolesne? Zapalenie jelita grubego - przyczyny Stan zapalny w obrębie jelita grubego może powstać na skutek różnych czynników uszkadzających: procesów autoimmunologicznych, chorób naczyń krwionośnych, obecności patogenów. Na reakcję zapalną składa się kilka czynników: zwiększona przepuszczalność naczyń krwionośnych, dzięki temu do toczącego się zapalenia przenikają białka osocza - dopełniacz, cytokiny i przeciwciała; zwiększenie ukrwienia narządu; napływ komórek zapalnych – leukocytów - głównie monocytów, neutrofili i komórek plazmatycznych. Wszystkie te składniki reakcji zapalnej są wyrazem obrony organizmu, która prowadzi do usunięcia czynnika uszkadzającego lub przynajmniej jego ograniczenia. Zapalenie jelita grubego - objawy Każda z chorób powodujących zapalenie jelita ma specyficzne dla siebie objawy wynikające z różnych przyczyn tych chorób, a co za tym idzie odmiennej reakcji naszego organizmu. Istnieje jednak pewna grupa dolegliwości związanych z zaburzeniem funkcji jelita grubego, która występuje w większości zapaleń. Należą do nich: bóle brzucha, zwykle w części dolnej; biegunki; zaparcia; niekiedy gorączka; ogólne złe samopoczucie; rzadziej krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego; spadek masy ciała. Wtórnie do tych dolegliwości może pojawić się niedokrwistość i odwodnienie. Niestety objawy te są mało specyficzne i zdarza się, że są spowodowane innymi chorobami układu pokarmowego. Zapalenie jelita grubego - przebieg Choroba ta może przebiegać dwojako: jako stan ostry, kiedy objawy pojawiają się nagle i szybko postępują, często z bólem, silną biegunką i krwawieniem. Taka progresja jest typowa dla chorób infekcyjnych. Przewlekłe zapalenie, z kolei, dość długo przebiega w utajeniu nie dając żadnych objawów lub narastają one stopniowo, a przez cały czas stan jelita pogarsza się i nierzadko pojawiają się powikłania. Leczenie najczęściej jest długotrwałe i trudne. Taki rozwój choroby dotyczy najczęściej wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna. Zapalenie jelita grubego - rodzaje Do najczęściej spotykanych zapaleń jelita grubego należą: wrzodziejące zapalenie jelita grubego; choroba Leśniowskiego-Crohna; niedokrwienne zapalenie jelita grubego; mikroskopowe zapalenie jelita grubego; infekcyjne zapalenia jelita grubego, w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita. Czytaj też: Co powoduje stany zapalne jelit? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa) Jest to tak zwane nieswoiste zapalenie jelit, przyczyna wystąpienia tej choroby nie jest jasna, bierze się pod uwagę czynniki genetyczne, autoimmunologiczne i infekcyjne. Objawy to przede wszystkim biegunki, często z krwią, osłabienie, spadek masy ciała, a gdy choroba jest szczególnie nasilona, odwodnienie i gorączka. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest zmienne w czasie i przebiega różnie intensywnie, może dotyczyć całego narządu lub jego części. W badaniach laboratoryjnych występują markery stanu zapalnego – wzrost ilości leukocytów i CRP, a w obrazowych obserwujemy owrzodzenia w obrębie jelita (ubytki błony śluzowej) oraz zanik haustracji, czyli wygładzenie, pofałdowanego normalnie, jelita grubego. Podstawą rozpoznania jest badanie histopatologiczne oraz obraz śluzówki w endoskopii. Leczenie tego zapalenia zależy od nasilenia i rozległości choroby, stosuje się aminosalicylany, czyli leki przeciwzapalne, glikokortykosteroidy, pełniące podobną funkcję, oraz leki immunosupresyjne i biologiczne wpływające na całość reakcji odpornościowej lub tylko pewne jej składniki. W bardzo ciężkim przebiegu choroby konieczna jest hospitalizacja, a niekiedy także leczenie operacyjne. Niestety wrzodziejące zapalenie jelita grubego może prowadzić do powikłań jak np. polipowatość zapalna, rak, czy ostre rozdęcie okrężnicy. Czytaj też: Choroba Whipple'a: rzadka choroba jelit Choroba Leśniowskiego i Crohna Podobnie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego należy do tak zwanych nieswoistych zapaleń jelit, chociaż choroba ta dotyczyć może każdego odcinka przewodu pokarmowego. Jeśli proces obejmuje jelito grube, objawy to przede wszystkim osłabienie, gorączka, spadek masy ciała, a także niedokrwistość, bóle brzucha i biegunka. Wyniki badań dodatkowych wskazują na obecność procesu zapalnego – typowa jest leukocytoza, wzrost CRP i OB, w diagnostyce pomocne są także: kontrastowe badanie radiologiczne, USG, KT i rezonans magnetyczny. Do rozpoznania niezbędne jest jednak wykonanie endoskopii z pobraniem wycinków – ujawnia ona obrzęk i owrzodzenia w błonie śluzowej. Leczenie opiera się na odpowiedniej diecie (zapewniającej odpowiednią podaż elektrolitów, witamin i płynów), zaprzestaniu palenia papierosów oraz farmakoterapii. Stosuje się leki hamujące proces zapalny – glikokortykosteroidy, aminosalicylany, leki immunosupresyjne, biologiczne, a w razie potrzeby antybiotyki. Sposób podawania, dawkowanie oraz to jakie preparaty znajdują zastosowanie zależy od lokalizacji i aktywności choroby. Niekiedy, zwłaszcza w przypadku powikłań takich jak: przetoki, ropnie, niedrożność jelita, krwotok, perforacja jelita konieczna jest operacja. Niedokrwienne zapalenie jelita grubego Spowodowane jest ono zmniejszeniem przepływu krwi przez naczynia zaopatrujące jelito grube, najczęściej na skutek miażdżycy (czyli tej samej choroby, która odpowiada za zawały serca i niedokrwienie kończyn dolnych). Objawy pojawiają się zwykle nagle, występuje krwawienie, które ustępuje samoistnie, powikłaniem tego zapalenia może być zwężenie jelita w miejscu niedokrwienia. Kiedy choroba ma przebieg nagły, spowodowany gwałtownym zamknięciem naczynia, pojawia się silny ból brzucha, krwotok i gorączka, co może doprowadzić o martwicy jelita i konieczności jego wycięcia. W diagnostyce stosuje się wlew kontrastowy, kolonoskopię oraz tomografię komputerową. Leczenie może być farmakologiczne, kiedy przebieg jest łagodny lub operacyjne w najcięższych przypadkach. Mikroskopowe zapalenie jelita grubego Najczęściej dotyczy osób po 60. roku życia, jak wskazuje nazwa tej choroby, zmiany w budowie jelita można uwidocznić jedynie pod mikroskopem. Zapalenie to nie powoduje wystąpienia zmian możliwych do zobrazowania w kolonoskopii czy w badaniach radiologicznych, do postawienia rozpoznania konieczne jest badanie wycinka. Objawy są niespecyficzne, należy do nich: biegunka, bóle brzucha, spadek masy ciała oraz wzdęcia, a więc przypadłości mogące być oznaką innych chorób jelita, w tym nowotworu. Leczenie to przede wszystkim farmakoterapia – leki przeciwzapalne. Czytaj też: Profilaktyka raka jelita grubego Infekcyjne zapalenia jelita grubego Stan ten może być wywołany przez wiele różnych drobnoustrojów – bakterie (np. Salmonella, Campylobacter, Escherichia coli), wirusy (np. rotawirusy, adenowirusy) czy pasożyty (np. pełzak czerwonki, owsik). Choroby te przenoszą się najczęściej drogą pokarmową, zakażenie następuje przez brudne ręce, czy spożywanie jedzenia z niepewnego źródła. Te zapalenia powodują biegunki, niekiedy krwiste, bóle brzucha oraz gorączki, ostatecznie prowadząc do odwodnienia. W większości są to infekcje wirusowe, objawy ustępują więc samoistnie, konieczne jest jedynie leczenie wspomagające, przede wszystkim nawadnianie, odpowiednia dieta i probiotyki. Jeśli mamy do czynienia z zakażeniem bakteryjnym lub pasożytniczym zwykle konieczna jest antybiotykoterapia, nie tylko celem wyleczenia, ale także by zahamować zakażanie kolejnych osób. Rzekomobłoniaste zapalenie jelit Rzekomobłoniaste zapalenie jelit jest szczególnym rodzajem choroby infekcyjnej, wywołane jest przez Clostridium difficile i najczęściej związane z "wyjałowieniem", uszkodzeniem mikroflory jelitowej przez niedawno przebytą antybiotykoterapię i zasiedleniem jelita przez patogenne bakterie. Biegunka w przebiegu tej choroby zwykle rozpoczyna się gwałtownie i może być bardzo intensywna, co więcej drobnoustrój wywołujący rzekomobłoniaste zapalenie jelit jest bardzo zakaźny. W leczeniu należy przede wszystkim odstawić dotychczas przyjmowane antybiotyki, a niekiedy także wdrożyć inne, działające na tę bakterię antybiotyki. Zapalenie jelita grubego - profilaktyka Niekiedy trudno ustrzec się przed zapaleniem jelita grubego – w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego czy zapalenia mikroskopowego nie istnieją swoiste metody prewencji, gdyż przyczyna tych chorób jest wieloczynnikowa, często nieznana. Warto jednak pamiętać, że udowodniono wpływ palenia na występowanie pierwszej z wymienionych. Zapalenia niedokrwiennego można się ustrzec zachowując zalecenia dotyczące profilaktyki miażdżycy - prowadzenie zdrowego stylu życia z odpowiednią dietą, właściwym poziomem cholesterolu, regularnym wysiłkiem fizycznym, a przede wszystkim bez palenia papierosów. Jeśli chodzi o choroby infekcyjne to podstawą jest higiena - mycie rąk przed przygotowywaniem i spożywaniem posiłków, odpowiednia obróbka termiczna, unikanie jedzenia w miejscach o niepewnym statusie sanitarnym oraz mycie owoców i warzyw, a także unikanie kontaktu z osobami chorymi. Czytaj też: Sigmoidoskopia: badanie endoskopowe jelita grubego Zapalenie jelita grubego - leczenie Jak opisano przy każdym z rodzajów zapalenia, leczenie jest różnorodne, nierzadko skomplikowane i zależne od przyczyny choroby. Najczęściej terapię rozpoczyna się od tak zwanych metod niefarmakologicznych – odpowiedniej diety, zaprzestania palenia i picia alkoholu oraz prowadzenia zdrowego trybu życia. Jeśli nie jest to skuteczne, wdraża się odpowiednią farmakoterapię, a w ostateczności leczenie operacyjne. Należy pamiętać, że właściwa dieta to dieta lekka, złożona jest z lekkostrawnych, gotowanych potraw, spożywanych w niewielkich ilościach, a często. Nie powinno się spożywać słodyczy, potraw smażonych, tłustych, ostro przyprawionych oraz typu fast food. Mikrobiota jelitowa. Sprawdź, co o niej wiesz! Pytanie 1 z 6 Dysbioza jelitowa to: Inaczej: niestrawność Różnice w budowie jelita cienkiego i jelita grubego Zaburzenie równowagi między ilością „dobrych” i „złych” bakterii napisał/a: Devourment 2011-07-05 09:45 Witam Mam 26 lat. Od 1,5 roku choruję na wzjg, z tym, że przez ponad rok byłem leczony na hemoroidy i pomimo, że mój stan się pogarszał to lekarz cały czas twierdził, że idzie ku biegunki kilka razy dziennie, potem krew + jakaś maź, ból brzucha, gorączka przed jakimś "porządniejszym" wypróżnieniem. Zmieniłem lekarza, poleżałem w szpitalu, zrobiono badania i wtedy się dowiedziałem co mi tak naprawdę jest. Gastrolog przepisał mi sulfasalazynę 3x2 oraz na noc pentasę. Po 2 tygodniach wszystkie objawy zniknęły całkowicie, ale... po sulfasalazynie miałem kilka skutków ubocznych - atypowe zapalenie płuc, 40 stopni gorączki, wrzody przełyku, a nawet zdiagnozowano u mnie ostrą białaczkę promilycytową. Po odstawieniu sulfasalazyny wszystkie objawy przeszły, ale niestety mój stan się potem pogarszał. Zacząłem robić wlewki z salofalku, ale średnio pomagały. Potem przez 10 dni miałem kroplówkę z cortysolu + wlewki z salofalku i mój stan się znowu poprawił, bez żadnych skutków ubocznych. Przez kilka dni nie brałem żadnych leków i niestety znowu pojawiły się duże ilości krwi. Teraz zaczynam brać salofalt doustnie 2x2 + jedna wlewka salofalk. Co do przyczyny choroby podejrzewam przede wszystkim stres. Pamiętam , że zawsze powodował u mnie ściskanie żołądka i zazwyczaj w takich sytuacjach musiałem lecieć do kibelka. Dodatkowo wyczytałem, że wzjg częściej występuje u osób niepalących lub osób, które rzuciły palenie. U mnie choroba pojawiła się pół roku po rzuceniu palenia ( o ironio rzuciłem, żeby być zdrowszym ) Na koniec mam pytanie - czy osoby, które podejrzewają , że przyczyną ich wzjg jest w głównej mierze stres próbowały wizyt u psychologa, bądź uczęszczania na jogę ? Czy to może pomóc ? Mikroskopowe zapalenie jelit to choroba zapalna jelita grubego o nieznanej przyczynie. Schorzenie cechuje się występowaniem przewlekłych biegunek bez domieszki krwi i obecnością typowych zmian w błonie śluzowej jelita. Te obserwuje się w badaniu histopatologicznym. Jednocześnie nie występują żadne nieprawidłowości widoczne w badaniach endoskopowych i radiologicznych. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co to jest mikroskopowe zapalenie jelit? 2. Przyczyny mikroskopowego zapalenie jelita grubego 3. Postaci MZJG 4. Objawy mikroskopowego zapalenia jelit 5. Diagnostyka i leczenie rozwiń 1. Co to jest mikroskopowe zapalenie jelit? Mikroskopowe zapalenie jelit, ściślej mówiąc mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MZJG, ang. microscopic colitis, MC) należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych o łagodnym przebiegu. To przewlekła choroba przewodu pokarmowego o niewyjaśnionej przyczynie. Zobacz film: "Jak pozbyć się uczucia ciężkich nóg?" Choroba dotyczy głównie ludzi w piątej lub szóstej dekadzie życia, z przewagą kobiet. Średnia wieku chorych wynosi około 55 lat. Okazuje się, że wśród osób w starszym wielu ryzyko pojawienia się MZJG jest pięć razy większe niż wśród osób młodszych. 2. Przyczyny mikroskopowego zapalenie jelita grubego Przyczyny i patogeneza mikroskopowych zapaleń jelit nie są dotychczas znane. Do najczęstszych przyczyn zalicza się autoimmunizację, czynniki środowiskowe czy dysfunkcję fibroblastów. Dostrzega się istnienie predyspozycji genetycznej, zwłaszcza że choroba często współwystępują z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjögrena, celiakia czy cukrzyca. Według specjalistów istnieje również duże prawdopodobieństwo związku między mikroskopowym zapaleniem jelit a niektórymi lekami. To niesteroidowe leki przeciwzapalne, ranitydyna, sertralina, simwastatyna, tiklopidyna), akarboza, kwas acetylosalicylowy, lanzoprazol. Inne możliwe czynniki to zaburzenia wchłaniania kwasów żółciowych, czynniki infekcyjne i zaburzenia równowagi hormonalnej. 3. Postaci MZJG Mikroskopowe zapalenie jelita grubego cechuje się obecnością mikroskopowych zmian w błonie śluzowej jelita grubego, przy czym nie stwierdza się zmienionego obrazu endoskopowego i radiologicznego. Te są prawidłowe. W niektórych przypadkach stwierdza się zmiany mikroskopowe w wycinkach pobranych z końcowego odcinka jelita cienkiego. Choroba przybiera dwie postacie: kolagenową i limfocytową. Obydwie charakteryzują się podobnym przebiegiem klinicznym, różnią zaś histopatologicznymi kryteriami rozpoznania. Limfocytowe zapalenie jelita grubego cechuje limfocytoza śródnabłonkowa (występuje zwiększona liczba limfocytów śródnabłonkowych). Przy zapaleniu kolagenowym typowe jest pogrubienie podnabłonkowej warstwy kolagenu. Częstość występowania MZJG szacuje się na 1 do 12 na 100 000 osób na rok. Zapalenie limfocytowe występuje z częstością 0,6–4,0 przypadków na 100 tysięcy osób rocznie, zaś kolagenowe mikroskopowe zapalenie jelita grubego 0,8–5,2 przypadków na 100 tysięcy osób rocznie. 4. Objawy mikroskopowego zapalenia jelit Głównym objawem mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest wodnista biegunka bez domieszek krwi lub śluzu. Ta pojawia się również w nocy. Według specjalistów jest częstą przyczyną przewlekłej biegunki, zwłaszcza u osób po 70. roku życia. Inne objawy MZJG to: nagłe parcie na stolec, bóle brzucha, nietrzymanie kału, stolce tłuszczowe. Może pojawić się niedokrwistość, eozynofilia, zaburzenia wchłaniania witaminy B12, zwiększenie OB. Przebieg choroby jest najczęściej łagodny. Obserwuje się spontaniczne remisje. Ponieważ jest to schorzenie przewlekłe, ma tendencję do nawrotów. 5. Diagnostyka i leczenie W przypadku podejrzenia mikroskopowego zapalenia jelit, zarówno w badaniu przedmiotowym, jak i badaniach laboratoryjnych najczęściej nie stwierdza się istotnych odchyleń. W takiej sytuacji lekarz zleca badanie kolonoskopowe, głównie w celu pobrania materiału do badania pod mikroskopem. To konieczne, ponieważ analiza histologiczna wycinków pobranych z błony śluzowej w obu postaciach choroby pozwala dostrzec nacieki zapalne w obrębie blaszki właściwej błony śluzowej jelita. Leczenie mikroskopowego zapalenie jelit rozpoczyna się od leków przeciwbiegunkowych (loperamid), pochodnych kwasu 5-aminosalicylowego, cholestyraminy bądź soli bizmutu. Gdy schorzenie jest oporne na leczenie, włącza się steroidoterapię, a przy steroidoporności - leki immunosupresyjne. Mikroskopowe zapalenie jelit jest chorobą zapalną o łagodnym, nawrotowym lub przewlekłym przebiegu i dobrym rokowaniu. Nie prowadzi do poważniejszych powikłań, nie wskazuje również na zwiększenie ryzyka nowotworowego w przewodzie pokarmowym w porównaniu z populacją ogólną. Zobacz także: Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

limfocytowe zapalenie jelita grubego forum